เรื่องที่ยากที่สุดในการฝึกลูก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร มักจะเริ่มต้นอยู่ที่จุดแรกก็คือ ทำใจ ครับ
เมื่อมีนายวินัย มานี่สุดยอดแล้ว แต่ นางทำใจ นี่ ยากพอพอกันกับนายวินัย
สมมติเราฝึกลูกมาอ่าน สิ่งแรกที่เรารู้เลยว่า ลูกยังอ่านไม่คล่องไม่ถูก ทั้งหมด ทั้งคำควบกล้ำ หรือบางอย่างพวกคำยากยากนี่อ่านไม่ได้ อ่านผิด
แต่หนังสือบอกว่าพอหัดอ่านได้ 2 ปี ให้ฝึกเลย ทำใจไหมครับ
คือถ้า ฝึก SR นั่นคือเราจะไม่ได้ยินเสียงลูกอ่าน เราก็ไม่รู้ว่าลูกอ่านหรือไม่ อ่านถูกหรือไม่ อ่านเข้าใจหรือไม่
สิ่งที่ไม่รู้ว่าลูกอ่านหรือไม่อ่านเข้าใจหรือไม่นี่ ไม่ยาก ใช้ถามเอา
แต่อ่านถูกหรือไม่ นี่ไม่มีทางรู้ นอกจากทำใจ เพราะเราจะฝึกอ่านเร็วแล้วเข้าใจ ไม่ใช่อ่านถูก
การอ่านถูก สิ่งที่ผมนึกไว้ก่อนเลยว่า ให้ไปอ่านที่โรงเรียนแล้วกัน เพราะยังไงครูที่โรงเรียนก็สอนให้อ่านถูก อยู่แล้ว
เพราะฉะนั้น การทำใจของพ่อแม่ในช่วงแรก ที่หลังจากดีใจที่ลูกอ่านหนังสือได้ตั้งแต่เล็กและได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วในการอ่าน
แม้จะรู้ว่าอ่านถูกไม่หมดแต่อ่านแล้วเข้าใจ เราก็ฝึกแล้ว พ่อแม่ต้องตกลงกันให้ดีล่ะครับ ว่า จะฝึกอ่านในใจ ไม่ใช่ว่าจะทะเลาะกัน หน้านี้อ่านออกเสียงหน้านี้อ่านในใจ ไม่เอาครับ เราจะสร้างนักอ่านในใจขึ้นมา ไม่ใช่อ่านออกเสียง และอ่านออกเสียงนั้นเราจะฝึกอีกแบบหนึ่ง เช่นฝึกอ่านเพื่อให้คนอื่นฟังอันนี้คือคนละเรื่อง
ฝึกอ่านในใจ
ไว้มาต่อตอน 2 ครับ ว่าหลังจาก เราทำใจแล้ว ขั้นตอนต่อไป หลังจากนี้ ผมเตรียมการอย่างไร
2 ความคิดเห็น:
ขอบพระคุณมากค่ะพ่อธีร์ ที่เขียนเรื่องนี้ตรงใจพอดี เพราะกะว่าจะไปศึกษาเรื่องนี้ให้ลึกซึ้ง เพื่อที่จะใช้เป็นแนวทาง และตั้งใจจะเขียนเรื่องนี้ ในเวบบล็อค 5Qkids ด้วย เพราะตอนนี้เขียนถึงการเรียนของเด็กอนุบาลแล้ว ขั้นการอ่านนี่เป็นเรื่องประถมต้นพอดี
อาจจะต้องมาขอคำชี้แนะ และขอประสบการณ์เพิ่มเติมจากพ่อธีร์ในจุดนี้ด้วยค่ะ
เข้ามาอ่านหลายวันแล้วค่ะ
เพิ่งจะ post เป็น
อ่านไปอ่านมา
ตอนนี้เริ่มกับมาจุดเดิมว่าพ่อแม่ต้องฝึกสติก่อน
มีสติ แล้วคงจะมีปัญญา ในการเดินไปกับลูก
แสดงความคิดเห็น