porthee

.........

นั่งเขียนเรื่องไม่ออก

เลยไปเขียนทิ้งไว้บนพื้นที่ความเห็นก่อน
พอนึกออกแล้วค่อยกลับมาแก้ไข
..........

หลายวันมานี้ ผมไม่ได้อยู่กรุงเทพ
ขอปลีกตัวห่างไกลจากความขัดแย้งในกรุงเทพฯ บ้าง

เช้านี้ผมแวะซื้อขนมปังปิ้งหนาๆ 2 แผ่น ราคา 5 บาท ที่ร้านกาแฟในต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง (ไม่น่าเชื่อว่ายังมีอยู่)

ฟังสภากาแฟวิพากษ์เรื่องการเมือง
กินขนมปังเสร็จก็ย้ายไปกินกาแฟที่อีกร้านใกล้ๆ

เสร็จแล้วเดินข้ามสี่แยก พบร้านกาแฟอีกร้าน
เปิดทีวีเผยแพร่เจตนารมย์ทางการเมืองดังลั่น ให้คนบริเวณสี่แยกได้ฟังชัดทั้งสี่ทิศ

คนไทยน่ารักอย่างหนึ่ง
คือ เห็นต่างกัน
แต่ก็อยู่ร่วมกันได้อย่างมีสันติ


นี่คือสิ่งที่ผมสัมผัสได้ ... จากคนไทยในชนบ่ห่างไกลเมืองหลวง


ผมใช้เวลาครึ่งเช้านี้ นั่งอยู่ริ่มแม่น้ำป่าสัก
ดูเด็กตกปลา
ต่างคน ต่างดำเนินชีวิตไปตามครรลองที่ไม่มีอะไรยุ่งยากซับซ้อน



สัปดาห์นี้ เป็นสัปดาห์แห่งการตามหาอะไรบางอย่างในชีวิตของผม

ผมเดินทางไปมาสุดเกือบสุดทิศตะวันออกเฉียงเหนื อเพื่อตามหาอะไรบางอย่าง ที่เป็นเหมือนสิ่งที่ขาดหายไปในชีวิตของผม


่หนึ่งสัปดาห์ แห่งการตามหาสิ่งที่หายไปของผม สร้างประสบการณ์ดีดีให้ผมมากมาย

๐ ผมได้รับรู้ว่า จริงๆแล้วคนไทยน่ะ ยังมีน้ำใจอยู่

๐ ผมได้รับรู้ว่า พยาบาล ส่วนใหญ่จะดุ

๐ ผมได้รับรู้ว่า ตัวผมหน้าเหมือน โจรก่อการร้ายภาคใต้ 5555555


ผมเผชิญกับหลายสิ่งหลายอย่างเลยครับ ในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมา

เป็นสัปดาห์ที่จิตใจของผมเผชิญกับความขัดแย้ง 2 ขั้วเต็มไปหมด

ความขัดแย้งแห่ง "จิต" ทำให้ผมต้อง "ลากสังขาร" ออกมาเพราะ ไม่สามารถเอาชนะจิตของตนได้

เปรียบได้ก็คือ สติ "รู้"
แต่ ไม่มี "สัมปัญชญะ"

นี่จะเข้าใกล้ธรรมะ ทำไมหว่า คนอ่านไม่ได้สนใจหรอกเรื่องธรรมะ

.........

เล่าสรุปแบบนี้แล้วกัน

ระหว่างการเดินทาง ผมได้ไปคุยกับ ผู้มีพระคุณของผมที่ จังหวัดหนึ่ง

(ผมขออนุญาตให้ท่านเป็นว่าผู้มีพระคุณของผม สมมตินามว่า "คุณ บุญอยู่" ดีกว่า ไม่งั้น เรียกยากจังเลย)

ท่านบุญอยู่ ตามอ่าน บลอก ของผมมาตลอด บอกว่า ดีมากมาก แต่มันขาดอะไรไปบางอย่าง
ู
จริงๆแล้ว กระทู้ที่ว่า ก่อนอนุบาลก็สายเสียแล้ว ... คุณ บุญอยู่ใช้คำว่า ก่อนคลอดก็สาย
แต่ก็เอาเถอะ สายแล้วก็ดีกว่าไม่ได้ทำ

เราได้คุยกันหลายเรื่อง เพราะ อายุเราใกล้เคียงกัน ลูกก็ใกล้กัน


มาติดใจ อยู่ตรงหนึ่ง คือ คุณบุญอยู่บอกว่า

พ่อแม่มีแรงทำเสมอ ถ้าทำเพื่อลูก
แต่สิ่งที่เป็นอุปสรรค คือ เขาไม่มั่นใจ พอเขาไม่มั่นใจ บางอย่างมันไม่เกิดหรอก (แม้ว่าเขาจะมีแรงทำก็ตามเถอะ)


ตัวอย่าง Mindmap หลายคนพยายามทำตาม แต่ถอดใจซะก่อน เพราะทำไม่ได้ เนื่องจากไม่รู้ตรงท้ายเป็นยังไง
หลายคนไม่รู้ว่าระหว่างทางต้องเจออะไรบ้าง

เป็นไปได้ไหมถ้าผมจะสอนเอง
เพราะถ้าไม่คุย ไม่สอนกัน พ่อแม่ก็ไม่มั่นใจ
เมื่อไม่มั่นใจ ต่อให้มีแรงและพร้อมจะทุ่มเทแค่ไหนก็ไม่ทำหรอก

คุณบุญอยู่ ถามผมคำหนึ่งว่า สิ่งที่ผมเคยบอกมาตลอดในบล็อกว่า
"ผมไม่รับสอนเด็ก"
เป็นเพราะผมกำลังรู้สึกผิดอะไรไปหรือเปล่า

ผมรู้สึกผิดเพราะคิดว่า แย่งชิงเวลาอันมีค่าระหว่างพ่อแม่ และลูกหรือเปล่า

ผมไม่ควรจะรู้สึกผิด
เพราะในความเป็นจริง
ถ้าผมสอนลูกคนอื่น ผมก็ต้องสอนพ่อแม่่ไปให้ไปสอนลูกด้วย
ผมคงไม่สอนแต่ลูก แล้วทิ้งพ่อแม่ให้รออยู่ข้างนอก


คุณบุญอยู่ บอกว่า ถ้ามีเวลาก็ขอให้ผมทบทวนเรื่องนี้อีกครั้ง เพราะการสอนคนอื่นเป็นสิ่งที่ดี และถ้าพ่อแม่บางคนทำไม่ได้ ไม่รู้จะสอนแบบไหน
ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร

มันจะไม่ได้อะไรเลย ถ้าทำแล้วไม่ต่อเนื่อง แม้ว่าผมจะเปิดโอกาสให้คนโทรมาถามได้ถ้าติดปัญหา
แต่เอาเข้าจริง ก็มีน้อยรายมากที่กล้าโทรหาผม เพราะติดคำว่าเกรงใจ

ผมรู้ว่า โครงการนี้มันต้องใช้เวลานานอย่างน้อยก้ 4 ปี เป็นอย่างต่ำ



ลองมาแก้โจทย์นี้กันดูครับ

1. สถานที่
ตามสวนสาธารณะ แต่ละที่ ถ้าไม่ Work ก็ ตามสโมสรหมู่บ้าน หรือ ผมจะเปิดบ้าน สอน ไว้ว่ากัน

2. เวลาของผม
แบ่งเป็น 4 รอบ เสาร- อาทิตย์ เช้า-บ่าย เดี๋ยวขอจัดเวลาว่างก่อน

ถ้าเป็นไปได้นะลงชื่อไว้ก่อน
ลงชื่อไว้ตรงนี้ พร้อมอีเมล์หรือเบอร์ติดต่อกลับ
หรือลงไว้ที่
www.porthee.freeforums.org


3 ค่าใช้จ่าย อันนี้ แล้วแต่สนับสนุน มีมากให้มาก
มีน้อยก็สอนฟรี
ผมจะเอามาเป็นกองทุน เพื่อ ทำอะไรบางอย่างเพื่อล่าฝันของผมอีกฝันหนึ่ง

4 จำนวนเด็ก ไม่จำกัด

ไว้มาต่อครับ ลงชื่อไว้ และ โทร หา ผมนะครับ