porthee

ครับ การฝึกให้ลูกรอบคอบ นี่ เป็นเรื่องนะครับ เรื่องใหญ่เลย

จะใช้วิธี ปากเปียกปากแฉะ ทำเท่าไรก็ไม่ได้ผลหรอก

มาลองดูวิธีการฝึก นะครับ

โ ป ร แ ก ร ม ก า ร ฝึ ก ทั ก ษ ะ ก า ร พู ด กั บ ต น เ อ ง (S e l f T a l k)

ทักษะการพูดกับตนเอง ประกอบด้วย 3 ขั้นตอน ซึ่งในการฝึก จะต้องฝึกทีละขั้นตอน จนสามารถใช้ปฏิบัติได้เป็นอย่างดีก่อน แล้วจึงนำทั้ง 3 ขั้นตอนมาฝึกรวมกัน ระยะเวลาในการฝึกขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละเด็ก การฝึกในช่วงแรกอาจจำเป็นต้องมีโปรแกรมการฝึกแยกจากการทำแบบฝึกหัด หลังจากนั้นจึงนำไปฝึกกับสถานการณ์การทำแบบฝึกหัดในทุก ๆ ครั้งที่ต้องการ

ความเชื่อมั่นในขณะปฏิบัติ และจำเป็นต้องฝึกจนเป็นอัตโนมัติ หมายความว่าเมื่อมีความรู้สึกต้องการความเชื่อมั่นในตนเอง ทักษะการพูดกับตนเองเกิดขึ้นโดยที่เราไม่คิดว่าจะต้องใช้ทักษะดังกล่าว เมื่อฝึกได้จนถึงขั้นเป็นอัตโนมัติ ในสถานการณ์ที่เราต้องใช้เราจะมีความเชื่อมั่นในตนเองตลอดเวลาที่เราต้องการ

ทักษะการพูดกับตนเอง ประกอบด้วย
1. ระยะผ่อนคลายด้วยด้วยการหายใจ (Relax)
2. ระยะหยุดความคิดด้วยการตามลมหายใจ (Stop)
3. ระยะพูดกับตนเองโดยใช้คำว่า “ฉันรู้ว่าฉันสามารถ..

ในโรงเรียนบางโรงเรียน หัดกันไว้ตั้งแต่อนุบาลเลยนะครับเพราะฉะนั้นใครว่ายาก นี่ลืมได้เลย อนุบาล 1 เขาก็ฝึกกันแล้ว และฝึกมาทุกวันด้วยครับ แต่อาจไม่เหมือน อาจเป็นการเรียกแบบอื่นๆ แต่ทำนองเดียวกัน เช่นอาจเรียกว่า ทำสมาธิ ใน โรงเรียนวิถีพุทธ หรือ การแผ่ความรักในโรงเรียน นีโอฮิวแมนิสต์

แต่มาดูวิธีนี้ดีกว่าแล้วกัน เพราะแบบนั้น อาจหนักไปนิด

KEY WORD : Relax, Stop, Talk

ระยะผ่อนคลายด้วยการหายใจ (Relax) โดยการหายใจอย่างสมบูรณ์แบบ

1. จะต้องให้นักกีฬานึกจินตนาการว่าปอดนั้นแบ่งออกเป็น 3 ส่วน ตามระดับบน กลาง และล่าง

2. ให้นักกีฬาพยายามหายใจจนลมเต็มส่วนล่างก่อน โดยการดึงกระบังลมลงและดันท้องพองออก

3. จากนั้นให้หายใจจนเต็มส่วนกลาง โดยการขยายช่องอกด้วยการยกส่วนซี่โครงและหน้าอกขึ้นสูงกว่าเดิม

4. จากนั้นให้นักกีฬาพยายามหายใจให้ลมเต็มส่วนบน โดยการยกอกและยกไหล่

5. ทั้ง 3 ขั้นตอนนั้นจะต้องต่อเนื่องเป็นจังหวะเดียวกัน สำหรับการฝึกช่วงแรกอาจจะแบ่งเป็นส่วน ๆ ได้

6. เมื่อเด็กสามารถทำได้ทั้ง 3 ขั้นตอนแล้ว ควรรีบฝึกทั้ง 3 ส่วนให้เป็นขั้นตอนเดียวกันโดยเร็วหลังจากนั้น ควรให้นักกีฬากลั้นลมหายใจไว้สัก 2-3 วินาที แล้วจึงหายใจออกโดยการหดท้อง ว่าให้นักกีฬาปล่อยกล้ามเนื้อทั้งหมดตามสบาย หลังจากไล่ลมหายใจออกจนหมดแล้ว

ระยะหยุดความคิดด้วยการตามลมหายใจ (Stop)

ให้ เด็ก มีความสนใจจดจ่ออยู่กับลมหายใจ เริ่มจากเมื่อลมหายใจแตะที่ปลายจมูกไหลผ่านหลอดลม ปอด ท้อง จนถึงสะดือ และไหลออกเริ่มจากสะดือ ท้อง ปอด หลอดลม และปลายจมูก พยายามให้นักกีฬารู้สึกถึงลมอุ่น ๆ ไหลผ่านในตัว ในกรณี ที่เด็ก สูญเสียความสนใจและเผลอไปคิดเรื่องอื่น ให้หยุดและกลับมานึกถึงลมหายใจต่อไป ในขั้นตอนนี้คือให้นักกีฬาคิดกับเรื่องลมหายใจเท่านั้น ไม่คิดถึงเรื่องอื่น ๆ เป็นการหยุดความคิด

ระยะพูดกับตนเอง (Talk)

ในขณะที่เราพูดกับตนเอง เด็กต้องใช้การจินตนาการภาพด้วยว่า เรากำลังทำทักษะนั้น ๆ อยู่เพื่อให้เราสามารถรับรู้ว่าเราสามารถทำได้จริง ๆ

 

 

โปรแกรมการฝึกทักษะการพูดกับตนเองรายสัปดาห์

สัปดาห์	รูปแบบการฝึก	จำนวนครั้ง	วิธีการ
1-2	1. การฝึกผ่อนคลายด้วยเทคนิคการหายใจ 2. การฝึกหยุดความคิดด้วย การตามลมหายใจ	10-20 1-3 (3 ชุด)	* ฝึกหลังจากฝึกซ้อมใช้เวลาประมาณ 1-5 นาที
2-4	1. ฝึกพูดอย่างเดียวตามประโยคที่เลือกไว้ 2. ขั้นบูรณการ (3 ขั้นตอน)     2.1 Relax    2.2 Stop    2.3 Talk	10-20	* เลือกคำที่จะใช้พูดฝึก หลังการฝึกซ้อมใช้เวลา ประมาณ 1 นาที ในตอนแรก และ ให้ถึง 5 นาที (ฝึกรวมกัน 20 ชุด)
5-6	1. ฝึกขั้นบูรณการ	10 ชุด	*   ก่อน WarmUp และหลัง cool down
7-8	1. ฝึกขั้นบูรณการ เพิ่มเติมให้ เด็กมีความเชื่อมั่นใน คำพูดตามตนเอง ให้เด็กตงใจกับคำพูดมากขึ้น	10 ชุด	* ฝึกด้วยตนเอง
8-10	1. ฝึกขั้นบูรณการ	10 ชุด

เอกสารอ้างอิง
วิมลมาศ ประชากุล. (2547). ผลของการฝึกทักษะการพูดกับตนเองที่มีต่อความเชื่อมั่นในตนเอง. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบันฑิต. (วิทยาศาสตร์การกีฬา: จิตวิทยาการกีฬา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

*นิสิตปริญญาเอก สาขาวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา (จิตวิทยาการกีฬา)

พอดีเมื่อ 2 วันก่อน คุยกับคุณ NK และ คุณ MMTH การฝึกมาแนวเดียวกัน แต่ต่างกัน

จุดหนึ่งอาจเป็นเพราะ วุฒิภาวะ เพราะอยู่ชั้นเดียวกัน แต่อายุ ต่างกัน รอบหนึ่ง แต่อีกจุดหนึ่ง การปล่อยวาง ที่ทำได้ต่างกัน การพยายาม Guide จนเกินไปไม่ได้ทำให้ดีขึ้น เพราะ ไปไปมามามันก็เหมือน กับเราไป ชี้นำ ยิ่งในจังหวะ +4+5

มาอิงทฤษฎีกันนิดดีกว่า ไม่ค่อยอยากพูด ทฤษฎี เพราะรู้สึกว่าหนักไป แต่น่าเป็นประโยชน์

เพราะ มันเป็นเรื่องเดียวกันกับเรื่องนี้

 

บ่อยครั้งที่ เรา มักจะมองข้ามวิธีการเรียนรู้ด้วยตนเองของเด็ก  โดยมองบางพฤติกรรม เป็นเรื่องไร้สาระ เข่น การเชื่อมโยงองค์ความรู้ จากการพูด 1-100 ทุกวัน

อย่างไรก็ตามถ้าเรา สามารถจินตนาการเรื่องของการพูดกับตนเองของเด็กว่า

เป็นการกระทำที่สร้างสรรค์ช่วยให้เด็กเกิดการเรียนรู้ด้วยตัวของเขาเอง

เป็นการกระทำที่มุ่งสู่การเรียนรู้วิธีการคิดของตนเอง ทำให้เกิดความเข้าใจโดยแท้จริง เขาก็จะสามารถใช้การพูดออกมานี้เป็นเครื่องมือช่วยให้ เด็ก สามารถควบคุมการคิดของตนเอง และเกิดเป็นพฤติกรรมการเรียนรู้ทางปัญญาเพิ่มขึ้นได้ การพูดในสิ่งที่คิดกับตนเองนั้นเป็นส่วนหนึ่งของ

ทฤษฎีการเรียนรู้ของ วิก็อทสกี้ แสดงให้เห็นถึงการเรียนรู้ของตนเองและ

การได้รับการสอนโดยการศึกษาด้วยตนเองเหมาะสำหรับผู้เรียนทุกๆ รูปแบบ 

วิก็อทสกี้ (1962) เป็นนักจิตวิทยาชาวรัสเซีย วิจัย ศึกษาเกี่ยวกับการพัฒนาการเชาวน์ปัญญา เน้นความสำคัญของวัฒนธรรมและสังคมที่มีต่อพัฒนาการเชาวน์ปัญญา โดยมีการปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น และสถาบันสังคมต่าง ๆ นอกจากนี้ วิก็อทสกีได้พูดถึงบทบาทของภาษาที่มีต่อพัฒนาการเชาวน์ปัญญา และ

การพูดกับตนเองในใจ (inner speech) มีบทบาทสำคัญในการแก้ปัญหาวิก็อทสกี้ ได้ทำการวิจัย เกี่ยวกับการรู้คิด การคิด (คนคิดอย่างไร)

และสอนหรือสอนเด็กให้มีพัฒนาการทางเชาวน์ปัญญาอย่างเต็มที่ตามศักยภาพของแต่ละบุคคล การวิจัยของ วิก็อทสกี้ เรื่อง inner speech และการคิดแก้ปัญหา มีนักจิตวิทยาพุทธิปัญญานิยมหลายท่านได้นำมาทำการวิจัยต่อ

วิก็อทสกี้ มีความเชื่อและหลักการพื้นฐาน คือ พัฒนาการทางภาษาของเด็กนั้น มิได้ช่วยเหลือเด็กให้สามารถสื่อสารกับผู้อื่นให้ดีขึ้น แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ว่าจะช่วยเด็กให้คิดวางแผน แนะนำ และควบคุมกิจกรรมต่าง ๆ ของตนเอง

วิก็อทสกี้ กล่าวว่า “inner speech” หรืออาจแปลเป็นภาษาไทยว่า “ภาษาคิด” เป็นขบวนการที่ช่วยให้มนุษย์อธิบายจุดมุ่งหมาย หรือเป้าหมายในการทำงานและวางแผนในการทำกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ตนเองต้องการ “ภาษาคิด” ช่วยให้มนุษย์เราแก้ปัญหาด้วยการคิดก่อนที่จะลงมือกระทำจริง ๆ

การวิจัย (Palincsar & Brown, 1989) พบว่า “ภาษาคิด” เกิดขึ้นมาตั้งแต่วัยเด็กและจะพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อเด็กมีพุทธิปัญญาที่จะแก้ปัญหาเพิ่มขึ้นดังนั้น การช่วยสอนให้เด็กใช้ “ภาษาคิด” ในการแก้ปัญหา ก็จะช่วยให้เด็กแก้ปัญหาได้ด้วยวิธีการเรียนแบบ (modeling) จากผู้ใหญ่

การศึกษาการพูดกับตนเองในใจเป็นการสืบเสาะเพื่อให้เกิดความเข้าใจ เป็นบทบาทที่อาจเกิดขึ้นได้ ซึ่งถือเป็นกุญแจสำคัญ

สำหรับยุทธศาสตร์การเรียนการสอนวิธีการเรียนรู้ความคิดของตนเอง โดยเฉพาะในการเสาะแสวงเพื่อมุ่งศึกษาวิชาศิลปะ  คณิตศาสตร์การคำนวณ และความสามารถในการอ่านและเขียน เหล่านี้ต้องใช้ทักษะการพูดกับตนเองบ่อย

และมักพบว่า การพูดกับตัวเองในใจหรือใช้ภาษาคิดสามารถช่วย

ผู้เรียนในการเรียนรู้ของตนเองให้เกิดพฤติกรรมการเรียนรู้ทางปัญญาและการพัฒนาทางการคิดขึ้น

ในการศึกษาวิชาเกี่ยวกับคณิตศาสตร์ สิ่งที่พบเห็นอยู่บ่อยๆ ก็คือ

การให้ความสำคัญในบทบาทและคำตอบที่ถูกมากกว่า

การใส่ใจกับการคิดและการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์

นักการศึกษาทางคณิตศาสตร์ผู้ที่ได้ศึกษาปัญหาพื้นฐานในการคิดวิเคราะห์วิชาคริตศาสตร์พบว่า ควรจัดให้ใช้การแก้ปัญหาและวิธีการเรียนรู้วิธีที่จะเรียนรู้จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง สนับสนุนการคิดแล้วพูดออกมาดังๆ (Think a loud)

มาคุยกันต่อครับ ช่วยๆกันถามหน่อย มุขจะหมดแล้ว